สิ่งที่ต้องจดจำกับสิ่งที่ควรลืม

มีคน 2 คนเป็นเพื่อนซี้กัน ร่วมเดินทางไปในทะเลทราย ระหว่างทาวเกิดทะเลากัน เพื่อนคนหนึ่งระงับอารมณ์ไม่อยู่ตบหน้าอีกฝ่าย

เพื่อนที่ถูกทำ ร้าย….เจ็บปวด…แต่ไม่เอ่ยวาจา… กลับเขียนลงบนผืน ทรายว่า “วันนี้…ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า”

พวกเขายังคงเดินทางต่อ กระทั่งถึงแหล่งน้ำพวกเขา ตัดสินใจอาบน้ำแต่เกิดอุบัติเหตุคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ

เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอ รีบลงไปช่วยทันที คนรอด ตายยังคงไม่เอ่ยวาจา กลับสลักลง ไปบนหินใหญ่ ”วันนี้…เพื่อนรักช่วยชีวิตฉันไว้”

อีกคนไม่เข้าใจ…เลยถามว่า เมื่อถูกฉันตบหน้า เธอเขียนเรื่องราวลงพื้นทราย แล้วเรื่องที่ได้ช่วยจมน้ำ ทำไมจึงต้องสลักบนหิน”

อีกคนยิ้มพราย…กล่าวตอบ “เมื่อถูกคนที่รักทำร้าย…เราควรเขียนมันไว้บนพื้นทราย ซึ่ง “สายลมแห่งการให้อภัย” จะทำหน้าที่พัดผ่าน ลบล้างไม่เหลือ

แต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมาย เกิดขึ้นเราควรสลักไว้บน “ก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ” ซึ่งต่อให้มีสายลมแรงเพียงใด ก็ไม่อาจ ลบล้าง ทำลาย

โดย มัรยัม กุบรอ